10eme Arte

Het opstijgen van de ballonnen

Rue de l'Athènee,3 - Mons

10eme Arte is een duo van 2 jonge vrouwen die in Brussel werken, de Spaanse Almudena Pano en de Italiaanse Elisa Sartori. Het levenspad van Sartori oogt behoorlijk multicultureel.

Zes jaar na haar geboorte in Italië besluit haar vader met het hele gezin naar Afrika te trekken. Op negentienjarige leeftijd keert ze terug naar Italië, waar ze zich in Venetië vestigt om er Decoratie te studeren aan de Academie voor Schone Kunsten. "Ik besefte hoe belangrijk ik het vind om verhalen te kunnen vertellen en zo de realiteit leuker en aangenamer te maken. Ik zeg bijvoorbeeld graag dat mijn vader Indiana Jones is, terwijl hij in feite gewoon geoloog is." Vandaag is ze al enkele jaren woonachtig in Brussel, waar ze zich uitleeft met het schrijven van kinderboeken, het organiseren van artistieke workshops en het publiceren van illustraties voor kranten. Ze geeft les in het middelbaar onderwijs. "10emeArte geeft me de kans om illustraties te maken zoals ík dat wil en om samen te werken met m'n fantastische vriendin Almudena."

Almudena Pano is geboren in een dorpje in de Pyreneeën. Ze volgde een opleiding Public Relations aan de Complutense-universiteit van Madrid. Deze reclamewereld stelt haar al snel voor een "groot moreel dilemma". "Mijn waarden dienen om mensen te raken, hen aan te zetten tot lezen en nadenken. Ik wilde liever niet meewerken aan het bouwen van een, in mijn ogen, zo kunstmatige wereld". Vandaag leeft ze in Brussel waar ze kinderboeken en strips schrijft en tekent. "Dankzij 10eme Arte kan ik projecten creëren en kan ik de ruimte, het publiek en het einddoel van beelden vanuit een andere hoek bekijken... En daarnaast kan ik natuurlijk ook met mijn zielsverwante Elisa werken." Beide vrouwen vormen een ondertussen vertrouwd kunstenaarscollectief, dat via kindertaal ook volwassenen weet te raken.

De Bergense folklore was voor dit jonge vrouwelijke duo een complete verrassing. Zeker de passie van het publiek en de grote rol ervan in het zogenaamde Lumeçon-gevecht maakte grote indruk op het duo. Dit werk toont een bonte verzameling van allerlei verschillende gezichten, jong en oud, man en vrouw. Nog markanter echter is de manier waarop het publiek en de acteurs van het gevecht elkaar vinden in eenzelfde levendige en enthousiaste passie. Het tweede luik, wat hoger hiernaast, vervolledigt het fresco. Het toont een hoop opstijgende ballonnen die merkwaardig veel gemeen hebben met de menigte op de begane grond; symbool voor vrijheid en lichtheid. Dit fresco symboliseert dan ook het enthousiasme van het Bergense publiek en meer bepaald het specifieke moment wanneer de draak bij het bereiken van de Grand-Place met zijn staart slaat en de ballonnen in de lucht vliegen. De stoet van de acteurs en de draak volgt een nauwkeurig parcours: Ze vertrekken aan de Sint-Waltrudis-kapittelkerk, waarna ze via de Rue des Clercs naar de Grand-Place trekken. Drie keer slaat de draak tijdens dit traject met zijn staart, waarvan één keer met de bedoeling om een tros kleurrijke heliumballonnen los te laten. Dit onderdeel werd pas later, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, toegevoegd aan de stoet. De kleurrijke ballonnen die opstijgen, brengen een emotioneel moment teweeg, vlak voordat de draak zijn lange passage aanvat door een juichende menigte op de Grand-Place; de opstijgende ballonnen beelden een positief signaal van vrijheid uit...

Kunst bewoont de stad