Levalet

Holbewoner

Magasin Colin Rue de Houdain – 7000 Mons

Charles Leval, Levalet genoemd, werd geboren in Epinal in 1988. Hij groeide op in Guadeloupe, waar hij de stadscultuur ontdekte en kennis maakte met de beeldende kunsten.

Hij zette zijn studies Visuele Kunsten verder in Strasburg. Zijn werk is op dat moment meer gericht op videokunst. Het wordt geïnspireerd door onophoudelijke theatrale praktijken waarvan zijn werken in de stad de visuele en narratieve taal overnemen. Hij behaalde zijn diploma in 2012, het jaar waarin zijn werk zijn plaats begint in te nemen in de straten van Parijs en elders. Vanaf 2013 stelt hij zijn werk tentoon en neemt hij deel aan internationale stedelijke evenementen. Zijn werk bestaat vooral uit tekeningen en installaties. Hij toont personages getekend met Chinese inkt in de openbare ruimte via het spel van de visuele en semantische dialoog met de omgeving waarin ze zich bevinden. De personages gaan de interactie met de architectuur aan en bevinden zich vaak in bijna absurde situaties. De technische bekwaamheid van de kunstenaar geeft het werk een hypnotiserend effect. Deze voorafgaande studies werden gemaakt in Chinese inkt, een praktijk die een bijzondere precisie vergt. De zwarte lijn, zonder nuance, vindt haar vrije uitdrukking in de houdingen en bewegingen van de personages die letterlijk binnendringen in de ramen van de gevel. Tussen realisme en surrealisme toont de kunstenaar verwarrende anachronismen. Het is meer een installatie dan een muurschildering in de strikte zin door de manier waarop de kunstenaar gebruik maakt van de verschillende niveaus van de gevel als decor voor zijn verhaal. Elke schets fungeert als een diepgaande analyse van de ruimte met minstens drie interpretatieniveaus, waarbij elke niveau volledig los staat van het vorige. De drie scènes tonen hetzelfde picturale scenario: een achtergrond met een wilde natuur waar een silhouet in grijstonen naar voor treedt dat deels een beeldhouwwerk lijkt, deels modern is en dat nog eens herhaald wordt in de vorm van een trompe-l’oeil op de voorgrond. We menen de natuurlijke gebaren van de bijna levende figuren te zien die zich net op de rand van het raam bevinden. In een tweede lezing komen we echter tot het inzicht dat de houdingen geïnspireerd zijn door prehistorische mensen maar dan met moderne kledij. De drie vensters samen geven de toeschouwer een burleske schets van de geschiedenis van onze westerse maatschappij: “Deze installatie roept op een soms allegorische soms humoristische manier op in welke mate de moderne mens zich niet meer kan aanpassen aan een potentiële terugkeer naar een natuurlijke staat,” legt de kunstenaar uit. “Maar er is eveneens het feit dat hoewel de beschaafde wereld onze omgeving enorm veranderd heeft, de Homo Sapiens diep vanbinnen hetzelfde gebleven is als tijdens de prehistorie.” Zonder het te weten creëert de kunstenaar een soort van parodie van onze tijd net op de plaats waar de geschiedenis van de progressieve verwijdering van de mens ten opzichte van de natuur begonnen is. De erkenning van de neolithische site in Spiennes, een gemeente in de agglomeratie Mons, door UNESCO is gebaseerd op sedentarisatie, extractie en ontginning van de mijnen en uiteindelijk op de specialisatie in de vervaardiging tot aan de ruilhandel van stenen gereedschap. Is dat niet de grondslag van onze hedendaagse maatschappij in volle crisis, en het thema van de muurschildering van Levalet?

Kunst bewoont de stad