Het neerdalen van het reliekschrijn van de heilige Waltrudis.

Sint-Waudru, patrones van Bergen

Het verhaal vertelt dat zij in 1348 Bergen redde van een pestepidemie. Bijna zeven eeuwen later, eren de inwoners van Bergen haar nog steeds met een onwankelbaar geloof. Elk jaar, op de zaterdag van de Drie-eenheid, wordt Sint-Waudru, geboren in de 7e eeuw en patrones van de stad, het onderwerp van een ontroerende ceremonie in de collegiale kerk die haar naam draagt. Dit langverwachte moment markeert het begin van de rituele festiviteiten van de Ducasse. Het is ook ongetwijfeld het meest plechtige hoogtepunt van het weekend.

Een ceremonie om mee te maken

Sommigen stonden bij het krieken van de dag op om plaats te nemen in de collegiale kerk, zodat ze zeker zouden zijn van de aanwezigheid bij de neerdaling van de relikwieën. Urenlang wachten ze tot het schrijn met de resten van het lichaam van Sint-Waudru naar beneden wordt gebracht en geïnstalleerd in de collegiale kerk. Wat een emotie voelen ze wanneer ze rond 20 uur de trompetten, tamboeren en grote orgels de eerste tonen horen spelen. De ogen vullen zich met emotie wanneer de stoet vanuit de sacristie vertrekt. De kanunnikessen van Sint-Waudru, de kanunniken van Sint-Germain... Iedereen trekt trots voorbij.

Een intense emotie

Begeleid door het "Fortem virili pectore" en de litanieën daalt het reliekschrijn langzaam naar beneden. De blikken blijven het volgen. Tranen rollen over sommige gezichten. Sint-Waudru komt dichter bij de inwoners van Bergen. Een ware symboliek. Vastgebonden op een draagbed, neemt het schrijn zijn plaats in de stoet in, om vervolgens bij de ingang van het schip te worden geplaatst. De deken vertrouwt de burgemeester de zorg voor het schrijn toe tijdens de indrukwekkende processie die de volgende dag zal plaatsvinden. De melodie van de Doudou, gespeeld op de grote orgels, wordt door het aanwezige publiek in de collegiale kerk meegezongen en bezegelt de uitwisseling tussen de religieuze en gemeentelijke autoriteiten. Stap voor stap komt iedereen dichterbij om het schrijn aan te raken met hun hand of een zakdoek die ze zorgvuldig thuis hebben bewaard. Ook buiten wordt er gezongen. Nog maar een paar uur, en de processie kan beginnen...